Umowy dożywocia

W umowie dożywocia właściciel nieruchomości zobowiązuje się przenieść jej własność na nabywcę. Nabywca w zamian za to zobowiązuje się zapewnić zbywcy lub bliskiej mu osobie dożywotnie utrzymanie; w braku odmiennej umowy powinien on przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Zbywcą nieruchomości może być wyłącznie osoba fizyczna, ponieważ tylko do niej odnoszą się postanowienia o dożywotnim utrzymaniu i stosunku bliskości. Jeśli chodzi o nabywcę nieruchomości, to może być nim każdy.
Przedmiotem umowy dożywocia może być jedynie nieruchomość (lokal, działka gruntu) lub prawo użytkowania wieczystego gruntu. Oznacza to, że w drodze tej umowy nie można przekazać spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Umowa, ta często stosowana jest aby uniknąć płacenia zachowku. W przeciwieństwie do darowizny, umowa dożywocia nie stanowi bezpłatnego przysporzenia. Wartości nieruchomości przeniesionej przez spadkodawcę na nabywcę w zamian za dożywotnie utrzymanie nie dolicza się do zachowku.
Podobnie jak przy umowie sprzedaży przy zawarciu umowy dożywocia płaci się podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od wartości rynkowej nieruchomości.

Celem uzyskania większej ilości informacji prosimy o kontakt z Kancelarią.